بـشـکـاف خـاک را و بـبـیـن آنـگـه          بــــی مـــهـــری زمـــانـــهٔ رســـوا را
ایـن دشـت، خـوابـگاه شهیدانست          فــرصــت شــمــار وقــت تــمــاشـا را
از عــمــر رفــتــه نـیـز شـمـاری کـن          مـشـمـار جـدی و عقرب و جوزا را
دور اسـت کـاروان سـحـر زیـنـجـا          شـمـعـی بـبـایـد ایـن شـب یـلـدا را
در پـرده صـد هـزار سـیه کاریست          ایــن تــنــد سـیـر گـنـبـد خـضـرا را
پـیـونـد او مـجوی که گم کرد است          نـــوشـــیـــروان و هــرمــز و دارا را
ایــن جـویـبـار خـرد کـه مـی‌بـیـنـی          از جــای کــنــده صــخــرهٔ صـمـا را
آرامـــشــی بــبــخــش تــوانــی گــر          ایــن دردمــنــد خــاطــر شـیـدا را
افـسـون فـسـای افـعـی شـهـوت را          افـــســار بــنــد مــرکــب ســودا را
پــیــونــد بــایـدت زدن ای عـارف          در بــاغ دهـر حـنـظـل و خـرمـا را
زاتــش بــغــیــر آب فــرو نـنـشـانـد          ســوز و گــداز و تـنـدی و گـرمـا را
پــنــهــان هـرگـز مـی‌نـتـوان کـردن          از چــشــم عــقــل قـصـهٔ پـیـدا را
دیـــدار تـــیـــره‌روزی نـــابـــیـــنــا          عـبـرت بـس اسـت مـردم بـیـنـا را
ای دوسـت، تـا که دسترسی داری          حـــاجـــت بـــر آر اهـــل تــمــنــا را
زیــراک جـسـتـن دل مـسـکـیـنـان          شــایــان ســعـادتـی اسـت تـوانـا را
از بــس بــخــفــتـی، ایـن تـن آلـوده          آلــــود ایــــن روان مــــصــــفـــا را
از رفـعـت از چه با تو سخن گویند          نــشــنــاخـتـی تـو پـسـتـی و بـالـا را
مــریــم بــســی بــنــام بـود لـکـن          رتـبـت یـکـی اسـت مریم عذرا را
بــشــنــاس ایــکـه راهـنـوردسـتـی          پــیـش از روش، درازی و پـهـنـا را
خـود رای مـی‌نـبـاش کـه خودرایی          رانــد از بــهــشــت، آدم و حـوا را
پـاکـی گـزیـن کـه راسـتـی و پـاکی          بــر چـرخ بـر فـراشـت مـسـیـحـا را
آنــکــس بــبـرد سـود کـه بـی انـده          آمـــاج گـــشـــت فــتــنــهٔ دریــا را
اول بـــدیـــده روشـــنـــئـــی آمــوز          زان پــس بـپـوی ایـن ره ظـلـمـا را
پـروانـه پـیـش از آنـکـه بسوزندش          خـرمـن بسوخت وحشت و پروا را
شـیـریـنی آنکه خورد فزون از حد          مـسـتـوجـب اسـت تـلـخی صفرا را
ای بــاغــبــان، ســپــاه خـزان آمـد          بـس دیـر کـشـتـی ایـن گل رعنا را
بــیــمــار مــرد بـسـکـه طـبـیـب او          بـــیـــگـــاه کــار بــســت مــداوا را
عـلـم اسـت مـیوه، شاخهٔ هستی را          فـضـل اسـت پـایـه، مـقـصـد والا را
نـیـکـو نـکـوسـت، غـازه و گلگونه          نـــبـــود ضـــرور چــهــرهٔ زیــبــا را
عـــاقـــل بـــوعـــدهٔ بـــرهٔ بــریــان          نــدهــد ز دســت نــزل مــهــنــا را
ای نـیـک، بـا بـدان مـنـشـیـن هرگز          خـوش نـیـسـت وصله جامهٔ دیبا را
گــردی چـو پـاکـبـاز، فـلـک بـنـدد          بـــر گـــردن تـــو عـــقــد ثــریــا را
صـیـاد را بـگـوی کـه پـر مـشـکـن          ایــن صــیــد تــیــره روز بــی آوا را
ای آنــکــه راســتــی بــمــن آمـوزی          خـود در ره کـج از چـه نـهـی پـا را
خـون یـتـیـم در کـشـی و خـواهی          بــاغ بــهــشــت و سـایـهٔ طـوبـی را
نـیـکـی چـه کـرده‌ایـم که تا روزی          نــیــکــو دهــنـد مـزد عـمـل مـا را
انـبـاز سـاخـتـیـم و شـریـکی چند          پـــروردگـــار صـــانـــع یــکــتــا را
بــرداشــتــیــم مــهــرهٔ رنـگـیـن را          بـــگــذاشــتــیــم لــؤلــؤ لــالــا را
آمـــوزگـــار خـــلـــق شــدیــم امــا          نــشــنــاخـتـیـم خـود الـف و بـا را
بـت سـاخـتـیم در دل و خندیدیم          بــر کــیــش بـد، بـرهـمـن و بـودا را
ای آنـکـه عـزم جنگ یلان داری          اول بـــســـنـــج قـــوت اعـــضــا را
از خــاک تـیـره لـالـه بـرون کـردن          دشــوار نــیــســت ابــر گــهــر زا را
سـاحـر، فـسـون و شـعـبده انگارد          نـــور تـــجـــلـــی و یـــد بــیــضــا را
در دام روزگـــار ز یــکــدیــگــر          نـتـوان شـنـاخـت پـشـه و عـنـقـا را
در یــک تــرازو از چــه ره انـدازد          گــوهــرشــنـاس، گـوهـر و مـیـنـا را
هــیــزم هــزار ســال اگــر ســوزد          نــدهــد شــمــیــم عــود مــطـرا را
بـر بـوریـا و دلـق، کس ای مسکین          نــفــروخـتـسـت اطـلـس و خـارا را
ظلم است در یکی قفس افکندن          مــردار خـوار و مـرغ شـکـرخـا را
خـــون ســر و شــرار دل فــرهــاد          ســـوزد هـــنـــوز لــالــهٔ حــمــرا را
پــرویـن، بـروز حـادثـه و سـخـتـی          در کـــار بـــنــد صــبــر و مــدارا را

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

نويسنده : ملازهی | تاريخ : چهار شنبه 3 / 11 / 1390برچسب:قصیده,پروین اعتصامی,

| نوع مطلب : <-CategoryName-> |